Έγινε σάλος τις τελευταίες μέρες, επειδή βρέθηκε κάποιος πολιτικός να πει στοπ σε κάτι που παραδόξως διαιωνίζεται. Και αυτό όχι γιατί αντικειμενικά είναι μη αποδεκτό, αλλά οι υπαίτιοι αρνούνται να συμμορφωθούν.
Λέμε ότι ζούμε σε μια χώρα από την οποία προήλθε η δημοκρατία, αλλά μένει μόνο στα λόγια. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι είμαστε ανεξάρτητοι και ελεύθεροι ως άνθρωποι, αλλά είμαστε δέσμιοι ενός καθεστώτος χωρίς να είμαστε ικανοί να ξεφύγουμε από αυτό. Κοροιδεύουμε και υποτιμούμε κράτη και φυλές όπως οι αραβικές για το πεπερασμένο επίπεδο του πολιτισμού τους και την έλλειψη ελευθερίας τους, αλλά και εμείς σαν κράτος δεν διαφέρουμε πολύ.
Από τη στιγμή που γεννιόμαστε χάνουμε το δικαίωμα το να μπορούμε να επιλέξουμε τα πιστεύω μας χωρίς αυτά να έχουν επιπτώσεις και εξαναγκαστικούς περιορισμούς στη ζωή μας. Μας έχουν κάνει να νιώθουμε ότι βρισκόμαστε έξω από το σύνολο μαζί με το οποίο γεννηθήκαμε, μεγαλώσαμε, ζήσαμε τη ζωή, γιατί μας επιβάλλουν με τρόπο μοναδικό τις απόψεις τους. Μας τοποθετούν σε καλούπια, μας ορίζουν κανόνες, τη στιγμή που οι ίδιοι δεν υπόκεινται σε όλους τους κανόνες μαζί με όλους τους Έλληνες.
Η Εκκλησία δυστυχώς, αντί να χρησιμοποιεί την περιουσία της για να χτίζει σχολεία, κοινωνικά ιδρύματα, κλινικές και νοσοκομεία, αφού ο σκοπός της είναι να βοηθάει τον κόσμο, προτιμά να "βοηθάει τον κόσμο" υπό όρους. Παραλιακές κατοικίες, μεγάλες εκτάσεις γης, υπέρογκες καταθέσεις στις τράπεζες ανήκουν στην περιουσία της Εκκλησίας. Επειδή βγήκε ο νέος πρωθυπουργός να αμφισβητήσει το "κράτος" και να πει: "Κύριοι θα φορολογηθείτε και εσείς, όπως όλος ο ελληνικός λαός", ξεσηκώθηκαν.
Δυστυχώς οι λίγοι καλοί άνθρωποι που βρίσκονται στην Εκκλησία και επιτελούν πολύ χρήσιμο έργο, είναι συνήθως άνθρωποι της διπλανής πόρτας, άνθρωποι απλοί, που δεν μπορούν να κινήσουν τα νήματα, γιατί προφανώς και η Εκκλησία, όπως και ο Στρατός και τα Πανεπιστήμια αποτελούν μικρές κοινωνίες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου